طبق گفته محققان مؤسسه Scheie Eye Institute دانشکده پزشکی Perelman  دانشگاه پنسیلوانیا در یک بیمار با نوعی نابینایی ژنتیکی در دوران کودکی پس از یک تزریق RNA درمانی در چشم، بیمار بینایی خود را به مدت بیش از یک سال به دست آورد. نتایج این آزمایش توسط ProQR Therapyics که با حمایت مالی NIH تأمین شده بود تحت عنوان "Durable vision improvement after a single treatment with antisense oligonucleotide sepofarsen: a case report" در Nature Medicine منتشر شده است. نشان داده شد این درمان منجر به تغییرات قابل توجهی در fovea مهم‌ترین منبع بینایی مرکزی انسان می‌شود.
این روش درمانی برای بیماران مبتلا به لبرآموروزیس مادرزادی (LCA)یک اختلال چشمی که در درجه اول شبکیه چشم را تحت تأثیر قرار می‌دهد و دارای جهش CEP290 هستند طراحی شده است که یکی از ژن‌های رایج در بیماران مبتلا به این بیماری است. بیماران مبتلا به این نوع LCA از نقص بینایی شدید رنج می‌برند و به طور معمول این بیماری در دوران نوزادی شروع می‌شود.
لبرآموروزیس مادرزادی ناشی از سیلیوپاتی CEP290 با استفاده ازآنتی سنس اولیگونوکلئوتید سپوفارسن (AON) بررسی شد. یک بیمار که بخشی از یک گروه بزرگتر بود (NCT03140969) به مدت ۱۵ ماه پس از یک بار تزریق داخل چشمی سپوفارسن مورد مطالعه قرار گرفت.
ساختار شبکیه و میزان بینایی نزدیک به سه ماه پس از تزریق به یک میزان قابل توجهی رسید. در ۱۵ ماهگی، با این‌که مقداری از بینایی کمتر شده بود ولی اثر پایداری وجود داشت. این کارایی را می‌توان به دلیل تعادل پروتئین CEP290 جدید سنتز شده از AON  و سرعت تخریب کند پروتئین CEP290 در گیرنده‌های نوری مخروطی انسان دانست.
نویسنده اصلی، (Artur V. Cideciyan)، Ph.D و استاد تحقیقات چشم پزشکی بیان کرد: نتایج ما معیار جدیدی از پیشرفت های بیولوژیکی در مورد امکان درمان با آنتی سنس اولیگونوکلئوتید در LCA که ناشی از جهش های CEP290 است را نشان می‌دهد. مهم‌تر از همه، ما یک مقایسه‌ای برای روش‌های ژن‌درمانی در حال انجام برای این بیماری ایجاد کردیم که به شما امکان مقایسه مزایای نسبی دو مداخله مختلف را می‌دهد.
در یک کارآزمایی بالینی بین‌المللی که توسط Cideciyan و Samuel G، Jacobson استاد چشم پزشکی در Penn Medicine انجام شد شرکت‌کنندگان تزریق داخل چشمی یک الیگونوکلئوتید آنتی سنس به نام سپوفارسن را دریافت کردند. این مولکول کوتاه RNA باعث افزایش سطح پروتئین CEP290 طبیعی در گیرنده‌های نوری چشم می‌شود و عملکرد شبکیه چشم را در شرایط روز تقویت می‌کند.
در مطالعه ای که در سال ۲۰۱۸ در Nature Medicine منتشر شد Cideciyan ، Jacobson و همکارانش دریافتند که تزریق سپوفارسن اگر هر سه ماه تکرار شود منجر به افزایش بینایی در ۱۰ بیمار می‌شود. یازدهمین بیمار که درمان وی در آخرین مقاله Nature Medicine شرح داده شده است فقط یک تزریق دریافت کرده بود و طی یک دوره ۱۵ ماهه بررسی شده بود. قبل از درمان، بینایی بیمار و دید در شب کاهش پیدا کرده بود. پس از دوز اولیه، بیمار تصمیم گرفت از دوزهای نگهدارنده سه‌ماهه چشم‌پوشی کند زیرا دوز منظم می‌تواند منجر به آب مروارید شود.
پس از یک بار تزریق سپوفارسن، بعد از بارها بررسی میزان بینایی و ساختار شبکیه، پیشرفت های بزرگی را که به علت عوامل بیولوژیکی از درمان است را نشان داد. یک یافته کلیدی این بود که این اثر بیولوژیکی به علت میزان جذب نسبتاً کند است. محققان بهبود بینایی را پس از یک ماه مشاهده کردند، اما بینایی بیمار پس از دومین ماه به اوج اثر خود رسید. مهم تر این‌که این پیشرفت‌ها پس از ۱۵ ماه از اولین و تنها تزریق باقی‌مانده است.
به گفته محققان، دوام طولانی‌مدت افزایش بینایی غیرمنتظره بوده و پیامدهایی برای درمان سایر بیماری‌های سیلیوپاتی که دسته بزرگی از بیماری‌های مرتبط با جهش های ژنتیکی کد کننده پروتئین‌های معیوب که منجر به عملکرد غیرطبیعی مژک‌ها (یک اندام حسی بر روی سلول‌ها) می‌شود را دارد.
Jacobson  بیان کرد؛ این کار یک‌ جهت گیری هیجان‌انگیز به سمت درمان با RNA آنتی سنس است. ۳۰ سال است که داروهای جدیدی وجود دارد که از الیگونوکلئوتیدهای آنتی سنس RNA استفاده می‌کنند، همه متوجه شده‌اند که نوید بزرگی برای این روش‌های درمانی وجود دارد. " ثبات غیرمنتظره ciliary transition zone  که در بیمار ذکر شده است باعث تجدیدنظر در دوزهای مصرفی داروی سپوفارسن و همچنین سایر روش‌های درمانی با هدف درمان مژک‌ها می‌شود".
به گفته محققان، یکی از دلایل موفقیت‌آمیز بودن الیگونوکلئوتید آنتی سنس در درمان این بیماری نادر این است که این مولکول‌های کوچک RNA به‌اندازه کافی کوچک هستند تا بتوانند وارد هسته سلول شوند، اما خیلی زود پاک نمی‌شوند، بنابراین به مدت کافی باقی می‌مانند تا عملکرد داشته باشند.
Joan O’Brien ، دکتر و رئیس چشم پزشکی در دانشکده پزشکی Perelman و مدیر مؤسسه Scheie Eye می گوید در حال حاضر، حداقل در زمینه چشم، یک سری آزمایش‌های بالینی با استفاده از اولیگونوکلئوتیدهای آنتی سنس در نقص‌های مختلف ژنتیکی با توجه به این موفقیت پایه‌ریزی شده است. برای مطالعات آینده، نویسندگان Penn در نظر دارند درمان‌های خاص ژنی برای سایر اختلالات ارثی شبکیه که در حال حاضر غیر قابل‌درمان است بررسی کنند.
 
 Source : https://www.genengnews.com/news/mutation-specific-rna-therapy-can-improve-vision-with-lasting-effects/