کارسینومای اسکواموس سل سروگردن مانند سایر سرطان‌ها به‌خوبی به ایمنی درمانی پاسخ نمی‌دهد، بنابراین نیاز فوری به درمان‌های مؤثرتر وجود دارد. در حال حاضر، طبق گزارش محققان دانشگاه کالیفرنیا، لس‌آنجلس (UCLA)، با هدف قراردادن آنزیمی که نقش اصلی در سرطان‌های سروگردن دارد، می‌توانند ایمنی درمانی و رشد کند تومور را در مدل موشی بهبود بخشند.
محققان نوشتند: "ایجاد استراتژی برای فعال‌سازی پاسخ ایمنی درونی سلول توموری برای بهبود ایمنی درمانی تومور، با بهره‌گیری از آسیب‌پذیری خود تومور بسیار مهم است." "KDM4A ، به‌عنوان یک تری متیلاسیون لیزین 9 هیستون H3 (H3K9me3) متیلاز، نقشی اساسی در رشد و متاستاز کارسینومای اسکواموس سل (SCC) دارد. در اینجا گزارش شده است که مهار KDM4A باعث تراکم هتروکروماتین شده و استرس حین همانندسازی DNA را القا می‌کند که این باعث ایجاد ایمنی ضد تومور در SCC می‌شود. "
این محققان توسط Cun-Yu Wang ، PhD ، استاد و رئیس زیست‌شناسی دهان و دندان در دانشکده دندانپزشکی UCLA هدایت شدند و تمرکز آنها بر روی KDM4A بود، به این دلیل که بیان بیش از حد KDM4A باعث بیان ژن مرتبط با تکثیر سلول‌های سرطانی و گسترش سرطان‌های سروگردن می‌شود. در ادامه وانگ اضافه کرد: "در مورد اینکه ژن KDM4A نقشی اساسی در تکثیر و گسترش سلول‌های سرطانی دارد، اطلاعات کافی در دسترس است؛ بنابراین مطالعه بر روی حذف این ژن متمرکز شد تا مشخص شود آیا پاسخ متضادی دریافت خواهد شد یا نه."
با حذف ژن KDM4A در مدل‌های موشی، محققان کاهش قابل‌توجهی در کارسینوم اسکواموس سل و متاستاز کمتر سرطان در غدد لنفاوی مشاهده کردند. محققان همچنین کشف کردند که حذف KDM4A منجر به فراخوانی و فعال‌سازی سلول‌های T می‌شود که وظیفه آنها مقابله با عفونت بوده و سلول‌های سرطانی را از بین می‌برند و ایمنی ذاتی تومور را تحریک می‌کنند.
محققان همچنین به دنبال یافتن علت پاسخ ضعیف سلول‌های سرطانی اسکواموس سل به ایمنی درمانی بودند. در مجموعه دیگری از مدل‌های موشی، KDM4A حذف و PD-1 را ارائه شد و در نهایت بررسی‌ها نشان داد که ترکیبی از ایمنی درمانی و حذف KDM4A، باعث کاهش بیشتر رشد سرطان اسکواموس سل و متاستاز غدد لنفاوی شد. مطلب دیگر بررسی این موضوع بود که آیا یک مهارکننده کوچک مولکول KDM4A می‌تواند باعث بهبود اثرات ایمنی درمانی مبتنی بر ارائه PD-1 شود یا نه. نتایج حاکی از آن بود که مهارکننده به طور قابل‌توجهی به حذف سلول‌های بنیادی سرطانی کمک می‌کند.
سرانجام محققان این‌چنین نتیجه‌گیری کردند: "در مجموع، نتایج نشان می‌دهد که هدف قراردادن KDM4A می‌تواند ایمنی ضد تومور را فعال کرده و با تشدید استرس حین همانندسازی در سلول‌های SCC ، ایمنی درمانی همراه با محاصره PD1 را فعال کند". این یافته‌ها راهی برای توسعه مهارکننده‌های خاص‌تر برای KDM4A و ایمنی درمانی های مؤثرتر سرطان است.
پاول کربسباخ، Ph.D.، رئیس دانشکده و استاد دانشکده دندانپزشکی UCLA گفت: "من به طور مداوم تحت تأثیر كون یو وانگ و تیمش قرار گرفتم چراکه از موانع درك ما در مورد فرایندهای سلول‌های سرطانی عبور می‌کرد." "نتایج این مطالعه تأثیرات عمده‌ای در ایجاد روش‌های درمانی مؤثرتر و نجات‌دهنده برای سرطان دارد."
یافته‌های آنها در ژورنال Molecular Cell در مقاله‌ای با عنوان "هدف قراردادن KDM4A به‌صورت اپی‌ژنتیکی، با القای استرس در همانندسازی DNA ، ایمنی درونی سلول توموری را فعال می‌کند" منتشر شده است.