^*مرجان ابری

یک مطالعه جدید توسط محققان موسسه Karolinska (KI) نشان می‌دهد که چگونه وزیکول‌های خارج سلولی (EVs) سیستم ایمنی را در موش‌ها فعال می‌کنند و به نظر می‌رسد که تومورهای آن‌ها را به یک مهارکننده نقاط وارسی چرخه سلولی حساس می‌کنند. یافته‌ جدید با عنوان، «وزیکول‌های خارج سلولی بارگذاری‌شده با آنتی‌ژن، پاسخ‌دهی به درمان Anti-PD-1 و Anti-PD-L1 را در مدل ملانوما مقاوم به نقاط وارسی چرخه سلولی القا می‌کنند»، در تحقیقات ایمونولوژی سرطان منتشر شده است.
محققان افزودند: «وزیکول های خارج سلولی واسطه‌های مهم ارتباطات بین سلولی و کاندیدای بالقوه ایمونوتراپی سرطان هستند. مهارکننده های نقاط وارسی به ویژه در محور PD-1/PD-L1، فرسودگی سلول های T را کاهش می دهد، اما تنها در زیر مجموعه ای از بیماران سرطانی موثر است. دلایل مقاومت درمانی عبارتند از: فعال شدن کم سلول های T اولیه به آنتی ژن های سرطانی، نمایش ضعیف آنتی ژن و کاهش نفوذ سلول های T به داخل تومور. در اینجا، این موضوع که آیا درمان با EV می‌تواند حساسیت به درمان ضد PD-1 یا -PD-L1 را در مدل ملانوما B16 مقاوم به نقاط وارسی چرخه سلولی ایجاد کند یا خیر مورد بررسی قرار گرفت.
سوزان گابریلسون،  استاد بخش پزشکی (Solna)، مؤسسه کارولینسکا، آخرین نویسنده این مطالعه، گفت: «به نظر می‌رسد که وزیکول‌ها تومور را از نظر ایمونولوژیک فعال می‌کنند تا درمان نقاط وارسی چرخه سلولی شروع به کار کند». این نتایج به توسعه بیشتر وزیکول های خارج سلولی به عنوان یک درمان سرطان جدید کمک می کند. در مطالعات قبلی، محققانKI نشان داده اند که نوع خاصی از وزیکول خارج سلولی می تواند سلول های T ایمنی را فعال کرده و رشد تومور را در موش کاهش دهد.
در مطالعه حاضر، محققان نحوه عملکرد این وزیکول ها را در مدل موش سرطان پوست که به درمان با مهارکننده های نقاط وارسی چرخه سلولی مقاوم است، بررسی کردند. هنگامی که این وزیکول ها برای درمان تومورها یا به طور پیشگیرانه قبل از شروع رشد تومورها به موش ها تزریق شدند، سیستم ایمنی را در موش ها فعال کردند تا یک پاسخ سلول T قوی به پروتئین سرطانی ایجاد کنند. اگر فقط به حیوانات بازدارنده های نقاط وارسی چرخه سلولی داده می شد، همین اثر حاصل نمی گردید و در حیواناتی که ترکیبی از وزیکول ها و درمان با  بازدارنده های نقاط وارسی چرخه سلولی دریافت می کردند، بارزتر بود.
هنگامی که درمان‌ها به صورت پیشگیرانه به موش‌ها داده شد، که مدت اثر طولانی‌تری را نشان می‌دهد، موش‌هایی که درمان ترکیبی را دریافت کردند، بقای بیشتری نسبت به موش‌هایی که فقط وزیکول دریافت کردند، نشان دادند.
محققان افزودند: "هدف ما این است که بتوانیم به جای گرفتن سلول های خود بیماران، از رده های سلولی استفاده کنیم." این بدان معناست که وزیکول ها را می توان از قبل آماده کرد و تا زمانی که نیاز باشد منجمد کرد. همچنین انواع مختلفی از درمان می تواند برای انواع دیگر سرطان و سایر بیماری ها مورد استفاده قرار گیرد.
منبع خبر: [این خبر زیر نظر دکتر عباس کریمی تهیه و تنظیم شده است]
https://www.genengnews.com/topics/cancer/immunotherapy-may-be-improved-by-extracellular-vesicles/
^* دانشجوی دکتری تخصصی پزشکی مولکولی